In 1905 ontving Nicolaas Houtsma toen hij twintig jaar oud was deze brief. Hij woonde in Apeldoorn en had een baan aangeboden gekregen in Nederlands-Indië op één van de theeplantages van het bedrijf waar hij voor ging werken. Waar hij precies terecht zou komen, was nog niet bekend. Maar aangezien de reis lang was en hij onderweg naar Batavia eerst nog ongeveer een maand bij zijn oudere broer in Penang (een eiland in Maleisië) wilde logeren, vertrok hij eind oktober 1905 gewoon alvast. Waar hij uiteindelijk naartoe moest, hoorde hij dan later wel. Uit het volgende stuk blijkt dat Nicolaas toen hij in Penang was inderdaad bericht kreeg dat hij aan de slag kon op de thee onderneming Djatinangor in de Preanger Regentschappen. Uit deze stukken blijkt hoeveel langer dan nu het toen duurde om te reizen en om elkaar berichten te sturen. Men hield er rekening mee dat reizen lang duurde. Nicolaas kreeg een baan per 1 januari 1906 en werd gevraagd zich rond die datum in Batavia te melden. Of dat lukte, hing af van de schepen die vanuit Penang naar Batavia vertrokken en of er nog plaats aan boord was, en dat wist zijn werkgever natuurlijk ook.
Wat Nicolaas precies moest doen bij deze theeplantage, weten we niet. Maar in de brief is wel te zien hoeveel hij verdiende. Drie jaar later werkte hij bij een andere plantage binnen hetzelfde bedrijf, de plantage Tjikembang. Zijn salaris was toen een stuk hoger, zoals uit de derde brief blijkt. Wil je weten hoeveel hij in deze tijd verdiend zou hebben, kijk dan bij de links hieronder en onderzoek het zelf.
Nicolaas bewaarde naast deze brieven nog meer documenten, zoals brieven die hij uit Nederland kreeg van zijn broer en zijn vader, papieren waaruit bleek dat hij toestemming van de overheid kreeg om in Nederlands-Indië te gaan wonen, een oproep voor de dienstplicht voor het Nederlands-Indische leger uit 1924 en zelfs een paar boze brieven van een werkgever die niet erg tevreden over hem was. Zou jij die ook bewaard hebben?
Na zijn verblijf in Nederlands-Indië woonden Nicolaas en zijn vrouw in Nederland, ook in Bunnik. Daarom liggen zijn documenten, die een klein inkijkje geven in het leven van een jongeman die naar Indië vertrok om zijn geluk te beproeven, nu in ons archief.
