Al lang bestaat de traditie om een vriendenboek bij te houden. Vroeger werd dit een ‘album amicorum’ genoemd en werd dit vooral door mannen bijgehouden. Vrienden en kennissen schreven in het boek citaten. In de 19e eeuw werd het bijhouden van het zo’n boek steeds meer een “vrouwending”. De inhoud van de boekjes werd nu ook anders. Vrienden, familie, kennissen en aanbidders schreven liedjes of versjes in het boek. Vroeger werd dit in het Latijn gedaan, maar vanaf nu werd in het Nederlands, Frans of Duits geschreven. De teksten werden rijkelijk geïllustreerd. Zo zaten er tekeningen, borduurwerkjes en een heleboel andere kunstwerkjes in deze boeken. Vanaf eind 19e eeuw werden de boeken poesiealbums genoemd.
Vaak zaten er in deze albums gedichten over bloemen, planten en natuur. Ook zaten hier vaak plaatjes en andere kunstwerkjes in. Hier zien we bijvoorbeeld twee bladzijdes uit het poesiealbum van Roelie, die Annemie genoemd werd. De gedichten zijn geschreven door een nichtje en een vriendin van Roelie en zijn als herinnering bedoeld. Beide gedichten hebben illustraties van bloemen. In de gedichtjes wordt ook verwezen naar deze bloemen en worden daar levenslessen aan gekoppeld. Begrijp jij wat de schrijfsters bedoelden?
